Twee oude vrouwtjes

Nagenoeg alle verhaaltjes in dit boek beginnnen met de woorden 'Twee oude vrouwtjes'. Hoe het met die twee vrouwtjes verdergaat is telkens op een zelfde manier verassend anders. De twee oude vrouwtjes kunnen niet zonder elkaar, maar met elkaar is het zo nu en dan ook niet alles. Ze houden zoveel van elkaar dat ze er bijna ongelukkig van worden. Voortdurend wisselen verlangen en weemoed, humor en tragiek elkaar af in de voor Toon Tellegen zo typerende strakke vertelvorm. Recensie(s) NBD|Biblion recensie Een bundel met meer dan veertig korte verhaaltjes die stuk voor stuk beginnen met de woorden 'Twee oude vrouwtjes'. 'Twee oude vrouwtjes hielden zoveel van elkaar dat zij er ongelukkig van werden.' Er is maar een verhaaltje dat met 'Een oud vrouwtje' begint, maar daarin belt al meteen in de tweede zin 'een ander oud vrouwtje' aan. De verhaaltjes zijn dit keer gezien de manier van uitgeven, niet voor kinderen bestemd, of geschreven. Toch lijken ze in menig opzicht op Tellegens dierenverhalen, al leggen die zich minder toe op tragische kanten van het leven, zoals ouderdom, afscheid en dood, waar het in 'Twee oude vrouwtjes' telkens weer op neerkomt, al speelt ook de liefde er een belangrijke rol in. Absurdisme, groteske vervormingen, het op de spits drijven van situaties - dat alles is Tellegen wel toevertrouwd. Zoals hij, in maar heel weinig woorden, een verhaaltje kan vertellen, met een onthutsende innerlijke logica, kaal en doeltreffend, zo kan niemand het in de Nederlandse literatuur.